چاپ سوم "کتاب «لیلا-‌بیدار شو-‌لیلا»"

‌
لیلا
این چنین بی‌پروا مخوان مرا
من در هنگامه‌ی زادورزی ماهتاب و آب شاعر شده‌ام

دست بر گیسوی ماه کشیده‌ام و اینک زهر سوزان خورشید را چشیده‌ام

من همه سیاه صخره‌ام
آوای پریشان صبح دمم
نگاه عُنقای پیرم من

بانو_بانوی آتش و جنگ

خاکستری بر چهر زمانم
یادگار نبردی ناجوانمردانه‌ام
من سفره‌ی دردم بی‌تاب و توشه از برای مردمی که جان می‌سپارند بی‌دفاع و تشنه

باشد تو را از پس حصارهای جدایی و زمان ببینم
باشد تو را محال ببینم

بانو_ بانو

بگذار این مردِ هزار ساله در میان تنهایی دشتِ سینه‌ات جان بسپارد
مدفون شود
به دور از طلوع چشمان درخشانت

قطعه‌ای از رمان لیلا-بیدار شو-لیلا

نویسنده
محمدامین_مرشدزاده